Op dit moment is de zorg in Nederland zo geregeld, dat je pas hulp krijgt als je al zwangerschapsdiabetes hebt. Onze zorg wordt nou eenmaal gekenmerkt door interventie in plaats van preventie.
Maar zwangerschapsdiabetes is toch binnen 24 uur na de bevalling weer als sneeuw voor de zon verdwenen? Niks aan de hand toch? Nou, eigenlijk is er heel veel aan de hand. Buiten het feit dat je door zwangerschapsdiabetes kans hebt op allerlei complicaties tijdens de zwangerschap en bevalling en je je kindje een verhoogde kans op diabetes en obesitas meegeeft, heb je ook nog eens een uitzonderlijk hoog risico (20-50%) om binnen 5-10 jaar na de bevalling permanente diabetes te ontwikkelen. En daar zit je levenslang aan vast. Daarmee draagt zwangerschapsdiabetes sterk bij aan de wereldwijd groeiende diabetes type 2 epidemie.
Als je dit nu weet, en je hebt een verhoogd risico op het krijgen van zwangerschapsdiabetes*, dan vraag je je natuurlijk af: kan ik iets doen om dit risico te verlagen?
Niemand kan daar met zekerheid een antwoord op geven. Op dit moment zijn er nog geen betrouwbare (lees: dubbelblinde gerandomiseerde) studies beschikbaar zijn die hier de oplossing voor bieden. Gaan we dan met zijn allen zitten wachten totdat deze studies en hun resultaten er wel zijn? Of gaan we alvast aan de slag met voedings- en leefstijladviezen waar in de praktijk goede resultaten mee worden geboekt, maar die nog niet keihard wetenschappelijk zijn onderlegt?
Ik kies voor het laatste. Jij ook?
Uit het Amerikaanse “Diabetes Prevention Program” en de Finse “Diabetes Prevention Study” zijn wel al mooie resultaten gekomen, die ik graag gebruik in mijn begeleiding aan zwangere vrouwen.